Prowadziła ich gwiazda, rozświetlająca niebo przedziwnym blaskiem. Podążali za nim, niosąc w sercu ciekawość i wiarę, że nie na marne pokonują trudy wędrówki. Chcieli oddać hołd niemowlęciu w ubogim Betlejem i jak mówi chrześcijańska tradycja, znaleźli je w grocie, służącej gospodarskim zwierzętom za miejsce schronienia. Tam, nowo narodzone Boże Dziecię, ukryte przed zawistnym okiem miejscowej władzy, przyjęło dary od monarchów, czy też mędrców, przybyłych z dalekich krain. Jakże to nam bliskie. Podejmujemy z radością bliższe i dalsze wyprawy, by zasmakować piękna i poznać prawdę o historii napotkanych miejsc, okrytej pomroką dziejów. Sycimy serca radością spotkania, spoglądając na świat, jak na dzieło Wielkiego Stwórcy. Odnajdujemy w nim ewangeliczne symbole wiary, nadziei i miłości, które na powrót kierują nasze myśli do Betlejemskiej Stajenki, by odpowiedzieć sobie na pytanie : po co Bóg stał się jednym z nas ? Podążając tą drogą, rozważamy sens naszych codziennych zmagań. Dziś porzućmy troski. Niech blask Betlejemskiej Gwiazdy i czysta biel wigilijnego opłatka ogrzeją nasze serca dobrem i życzliwością bliskich. Pośród serdecznych Bożonarodzeniowych Życzeń, proszę przyjąć również moje. Spełniając się, niech wleją w serca pokój i pozwolą obudzić marzenia. A te, niech staną się cząstką szczęścia nadchodzących dni. Życzę, by w dobrym zdrowiu i pogodzie ducha, móc znów spotykać się na wędrówkach, przemierzać nowe ścieżki i pokonywać bariery własnych słabości. A tymczasem, Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia.
