Zawsze, ilekroć uśmiechasz się do swojego brata i wyciągasz do niego ręce, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy milkniesz, aby wysłuchać, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy rezygnujesz z zasad, które jak żelazna obręcz uciskają ludzi w ich samotności, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy dajesz odrobinę nadziei „więźniom” – tym, którzy są przytłoczeni ciężarem fizycznego, moralnego i duchowego ubóstwa, jest Boże Narodzenie. Zawsze, kiedy rozpoznajesz w pokorze, jak bardzo znikome są twoje możliwości i jak wielka jest twoja słabość, jest Boże Narodzenie. Zawsze, ilekroć pozwolisz by Bóg pokochał innych przez ciebie, zawsze wtedy, jest Boże Narodzenie.
Matka Teresa z Kalkuty – Błogosławiona Kościoła Katolickiego
Niech dobro obudzone szelestem łamanego opłatka i wiara w moc biblijnego przesłania Bożonarodzeniowej Nocy, wskażą proste i bezpieczne ścieżki, wiodące nas w otchłań kalendarza niepewności. Nadzieja, niech się stanie siostrą troski, a anioły – stróże poranka, niech uchylają okna dniom, domykając je szczęśliwym zmierzchem. Tyle pragnień przed nami. Tyle skrytych marzeń. Niczym słodkie owoce zawieszone na wysokim drzewie, spowite gąszczem liści. Nie porzucajmy jego cienia. Czekajmy z ufnością, że kiedyś przyjdzie wiatr i poruszy gałęzie. Życzę Wszystkim, byśmy w zdrowiu i pokoju ducha przeżyli misterium Narodzenia Pana, a wiara w nieprzemijający sens jego obecności pośród ludzi, niech szczęśliwie przeprowadzi nas przez kolejne dwanaście miesięcy.
