Cisza tak głęboka, że szmer oddechu niczym skrzypienie drzwi, przerywa skupienie. W półmroku , na tle ołtarza trzy surowe krzyże. Symboliczna Golgota. Z tej przestrzeni wyznaczonej rozpostartymi ramionami Chrystusa i jego Mistycznym Ciałem zamkniętym w tabernakulum, niesie się pieśń. Powagę chwili dopełniają słowa poezji. O Bogu cierpiącym ludzką mękę i człowieku, któremu tak trudno przyjąć tę ofiarę. Subtelne dźwięki dotykają najwrażliwszych zakamarków duszy. Płyną przez kościół szlachetną, profesjonalną nutą.
Przybyłym na ten pasyjny koncert słuchaczom, trudno uwierzyć, że oto stają się cząstką niezwykłego spektaklu, jakiego próżno szukać pośród innych kulturalnych wydarzeń w kalendarium naszego miasta. Plakaty zapraszające na Koncert Pasyjny, niczym nie zdradzały kunsztu artystycznego wykonawców realizujących ten projekt. Nie wskazały nazwy formacji muzycznej, stojącej za tym przedsięwzięciem. Była to więc niespodzianka. Wielce miła dla uszu i muzycznej wrażliwości przybyłej na koncert publiczności. Mieliśmy tego wieczoru ogromną przyjemność posłuchać zdolnych i utalentowanych młodych wokalistów, tworzących formację muzyczną T3. To częstochowska grupa , która dzięki różnorodnym projektom, poprzez śpiew i muzykę, podejmuje dzieło ewangelizacji. Czerpiąc inwencję z bogatej oferty muzyki sakralnej i posiłkując się sprawnym warsztatem wokalnym, zaprezentowała nam wielogłosowy, kameralny śpiew a capella, zaczerpnięty z tabulatur muzyki tak dawnej, jak i współczesnej, żeby nie wspomnieć o autorskiej kompozycji Stabat Mater, jednego z członków grupy. Pośród wykonawców, kolejny raz z przyjemnością słuchaliśmy Justynę Kopiszkę, która będąc instruktorem Miejskiego Domu Kultury w Blachowni, od wielu lat swą muzyczną pasję realizuje śpiewając z grupą T3. Dziś grono wokalistów poszerzył Tomasz Drozdek, na co dzień również instruktor MDK-u, utożsamiany do tej pory z bogatym instrumentarium perkusyjnym. Partie chóralne, oraz recytacje wziął na swe barki Teatr z Ducha Wzięty i Studio Wokalne, doskonalące swoje umiejętności dzięki talentowi i zaangażowaniu Justyny Kopiszki.
Blisko pół roku przygotowań do tego jednego spektaklu. Szkoda, że tak trudno go powtórzyć, bo treści i przesłanie sztuki pasyjnej nieodłącznie są związane z chrześcijańską tradycją wielkopostną i liturgicznym kalendarzem. Szkoda, bo może malkontentom i zadufanym w sobie organizatorom życia kulturalnego z innych środowisk, można by zaserwować widowisko artystycznie dojrzałe, subtelne w treści i w odbiorze oraz pełne uniwersalnych wartości, jakie wypełniają relacje między człowiekiem a Bogiem. Nam, mieszkańcom Blachowni, dane było w ciągu jednego tygodnia posmakować dwóch różnych muzycznych potraw. Tej dzisiejszej i tej, zaoferowanej nam przez Orkiestrę „Victoria”. Gusta są różne, równe mające prawa, byle odbiór niesionego emocjonalnego ładunku i profesjonalizmu trafił do serca słuchacza. Abstrahując od ocen, uważam, że ubiegłej niedzieli dostaliśmy sprawnie podaną komercyjną sztampę, a dziś, pełen wrażliwości i maestrii operowania dźwiękiem spektakl, zapisujący się na trwałe, w tak nielicznych wydarzeniach kulturalnych naszej gminy. Cieszę się, że dane mi było w nim uczestniczyć, a opuszczając zaskakujące dobrą akustyką mury kościoła przy Parafii Najświętszego Zbawiciela, pozostała mimo wszystko kropla niedosytu i pewien żal. Żal, że po zakończeniu spektaklu nie dane nam było nagrodzić należytym podziękowaniem artystów, którzy ukradkiem, z niezwykłą skromnością zajęli miejsce w kościelnej kruchcie. A ze sceny, nie pierwszy już raz, spłynął potok słów, z których niewiele zdołaliśmy się dowiedzieć o tych,dzięki którym przeżyliśmy tak piękne spotkanie z muzyką i obcującą z nią refleksją Bożej Mądrości.
Kiedyś, marzyło mi się usłyszeć – gdzieś w „naszym” kościele, jakiś piękny, emocjonalny chorałowy śpiew. Może coś w ulubionym klimacie Hildegard von Bingen. I niechby jeszcze wtedy ujrzeć na scenie ludzi, których znam, przyjaciół… Cóż, marzenia się spełniają. Dzięki Wam za to.
