Czas Wielkiej Nocy doświadcza nas wiarą w sens życia i przekonuje, że fizyczny kres jest jedynie przystankiem w drodze, na której każdego dnia pozostawiamy świadectwa dobra lub zła. Poszukujemy prawdy, doskonaląc wewnętrzne pokłady wrażliwości i racjonalnego myślenia. Chcielibyśmy ufać i być obdarowywani szczerą życzliwością. Pasyjna refleksja towarzysząca Misterium Zmartwychwstania prowokuje takie zamyślenie. Zaglądamy wtedy w zakamarki duszy, budzimy serce nadzieją, czynimy obietnice i jakby na nowo spoglądamy na świat. A on, ubarwiony wiosną radośnie otwiera podwoje i wita nas, zachwyconych pięknem, harmonią i sensem istnienia. Zaprasza do wędrówki ścieżkami rozpostartymi gdzieś między Niebem a ziemią i ofiaruje dar przemiany. I tym, co go pragną i tym, nieco zagubionym, niczym wędrowcy zmierzający do Emaus. Niech więc owoce takich doświadczeń pozwolą lepiej zrozumieć Tajemnicę Zmartwychwstania i wyzwolą w nas siłę do pokonywania lęków, słabości, zniechęcenia, by w ten świąteczny czas radość mogła w nas zamieszkać i coś zmienić na lepsze. Tego Wszystkim Klubowiczom i Gościom naszego blogu serdecznie życzę.
