Zimy w tym roku było jak na lekarstwo. Dla wielu zabrakło puchu pod nartami, lodowiska z dobrze zamarzniętym lodem, a także wspaniałych spacerów po białych lasach, gdzie na gałęziach drzew leżała by piękna babcina pierzyna. Cóż! pozostaje tylko w naszej pamięci, to co zima niesie ze sobą wspaniałego i urzekającego. Nie daj Boże, aby współczesny człowiek zniszczył ten drogocenny świat, na który moglibyśmy patrzeć oczyma duszy. Nie wiemy co będzie dalej, możemy tylko przypuszczać, że rodzaj ludzki opamięta się i nie zniszczy samego siebie i tego co Bóg mu dał.Dziś możemy jedynie popatrzeć jak prawdziwa zima wygląda poprzez kadr aparatu, który zamyka, jak gdyby na wieczność, obrazy niepowtarzalne już nigdy później.
W piątkowy wieczór 23 lutego, a więc właściwie w środku zimy, byliśmy jej szukać na wernisażu przygotowanym przez Częstochowski Fotoklub Rzeczypospolitej. W milej atmosferze, w kawiarni Rue de Foche, jakby w krakowskiej Piwnicy Pod Baranami, mogliśmy przypomnieć sobie uroki prawdziwej, takiej ze śniegiem – zimy. Pan Janusz Mielczarek, który uroczyście otwierał wystawę pt.: Impresje zimowe, powiedział: „ to niesamowite, gdy w aurze jesiennej pluchy szarzejącej za oknami, tutaj możemy zobaczyć uroki białego świata, postrzeganego obiektywami aparatów wrażliwych ludzi”. Na wernisażu swoje prace zaprezentowali: Dariusz Cierpiał (balchowianin), Łukasz Urbanowicz, Krzysztof Parkitny (blachownian), Małgorzata Kozakowska, Krzysztof Wilczyński, Karol Parkitny (blachownian), Krystyna Nowak, Dariusz Gawroński. Marian Gałkowski i Magdalena Fils (blachowianka). Każde z tych artystycznych fotografii niosło coś niespotykanego i niepowtarzalnego, nad czym mogliśmy się zatrzymać. Śnieżnobiałe wysokie góry, wieczorna droga i naginające się gałęzie pod ciężarem puchu, Olsztyński zamek, jakby z czasów potopu szwedzkiego i najwspanialsze słońce na błękitnym niebie, które oświetla ten biały Boży Świat. Jakież to piękne! Nie niszczmy tego!
j.m.
