Z niecierpliwością spoglądamy na zastygły jeszcze w zimowym letargu świat, by wypatrzeć pierwsze zwiastuny wiosny. Może biedronkę, grzejącą chitynową skorupę skrzydeł w nieśmiałym, marcowym słońcu, czy motyla, zadziwionego szarością przedwiośnia. I wtedy, jak co roku, przychodzi wspomnienie Wielkiej Nocy Zmartwychwstania. Odżywają katechizmowe znaczenia słów i symboli. Dekalog boleśnie wypomina upadki, a spojrzenie wstecz przywodzi niedostatki dobroci. Będziemy lepsi, obiecujemy spoglądając w pusty Grób Jezusa. A On daje nam szansę zmiany na lepsze. Nie zmarnujmy tego daru poddając się tak chwytliwej dzisiaj recepcie na przyszłość, zdefiniowanej trywialnym przekazem : „żeby było tak, jak było”. Chrystus nie po to zburzył porządek starego świata, nie po to przemierzył w męce Kalwaryjską Drogę, byśmy coraz słabsi duchem zapominali o ewangelicznej misji wskazanej każdemu z nas. Więc wychodząc naprzeciw tym wyzwaniom, doskonalmy się w miłości bliźniego i w poszanowaniu wartości, stanowiących o naszych chrześcijańskich korzeniach. Błogosławionych Świąt.
