Któż z nas mógł przypuszczać, jaki ciężar kłopotów dotknie nas w tym przedświątecznym czasie. Planowaliśmy powitać wiosnę na szlakach Gór Opawskich, a dwa tygodnie później wielu miało w planach uczestnictwo w Ekstremalnej Drodze Krzyżowej. Realia niestety weryfikują te zamierzenia. Wędrówkę z Jarnołtówka zapewne zrealizujemy w jesiennych klimatach, a EDK już teraz możemy celebrować indywidualnie w rozważaniach Stacji Męki Pańskiej i modlitwie o ustanie epidemii. O takie zachowanie proszą jej organizatorzy. Ufam, że kiedy uwolnimy się od niepokojów i rygorów sanitarnych, pokonamy którąś z tras prowadzących do Jasnogórskiego Klasztoru, by w ten sposób podziękować Bogu, że uchronił nasze zdrowie przed chorobą. Zapewne wtedy znów radość sprawi nam okazja do przyjacielskiego spotkania. Tymczasem przeżyjmy ten Wielkopostny Czas z duchową refleksją i mądrością w odczytywaniu znaków, jakie możemy odnaleźć tak w swoim życiu, jak i w zachowaniach społecznych, budujących kiedyś wspólnoty stanowiące o potędze chrześcijaństwa, a obecnie odrzucające podstawowe elementy ewangelicznego przesłania, Dekalogu i odwiecznego moralnego ładu. Kwarantanna daje nam okazję, by na chwilę zatrzymać się w wyścigu po kolejne dobro materialnej satysfakcji. Daje czas, by wyostrzyć z pamięci obraz naszych rodziców, czy dziadków, którym w chwilach trosk Różaniec oplatał spracowane dłonie. Dotknijmy i my tych paciorków, zyskując ufność i spokój. A później, jak zwykle w Dzień Pańskiego Zmartwychwstania, spójrzmy na Krzyż, wypatrując darów, które przez tę Ofiarę są nam dane. Również dobrego zdrowia, Bożego Miłosierdzia i nadziei, z którą życzę Wszystkim, byśmy się mogli jak najszybciej spotkać na ścieżkach naszych wędrówek i stanąć gdzieś na górskim szlaku u stóp kapliczki, czy krzyża utwierdzeni w przekonaniu o ponadczasowej obietnicy zawartej w strofach biblijnego Psalmu 91. Błogosławionych Świąt Wielkiej Nocy Zmartwychwstania.
