Jak bardzo zmienił się nasz świat w ciągu minionego roku. Wybudziły się w ludzkich sercach żądze i demony, strach i niepokój, znużenie i obojętność. Choć to tylko odrobina czasu, za który bierzemy odpowiedzialność przed Stwórcą, pewnie tutaj postawimy cezurę, dzieląc go na ten przed i po epidemii. Czy i jak to doświadczenie zmieni naszą wrażliwość przy rozstrzyganiu moralnych dylematów, czy kreowaniu norm społecznej przyzwoitości ? A obok, nieprzerwanie od dwóch tysiącleci biegnie drugi strumień dziejów, opisany ewangeliczną prawdą zbawienia ludzkości przez Chrystusowy Krzyż. Niezmienny, uporządkowany istnieniem boskiego pierwiastka w cielesnym bycie człowieka, niosący nadzieję w imię miłości i miłosierdzia. Mając wolny wybór, gdzieś musimy podążyć. A wkraczając na którąś z dróg, spójrzmy dziś, w czas Wielkiej Nocy Zmartwychwstania na sens i cel tej podróży ścieżkami życia. Chrystus spogląda z Kalwaryjskiego Krzyża nie po raz pierwszy w dziejach chrześcijaństwa na pogubionych, zapiekłych w nienawiści i zadufanych w rewolucyjnej żądzy chaosu i nikczemności. Jeszcze srogo nie karze za bezład sumienia, ale daje znaki, które obyśmy właściwie odczytali. Towarzysząc Jezusowi dźwigającemu krzyż, zapewne łatwiej będzie powrócić do świata sprzed roku, a tego życzę sobie i Wszystkim, tradycyjnie dzielącym się potrawami wielkanocnej święconki.
Błogosławionych Świąt Wielkiej Nocy.
