Kolędując przy Betlejemskim Żłóbku, otuleni ciepłem serdeczności wigilijnych życzeń spoglądamy w świat życiowych doświadczeń i marzeń, których spełnienia wypatrujemy w nowym, oby lepszym roku. Podejmujemy postanowienia, dziękujemy za dar wierności wyrzeczeniom i szukamy w Bożonarodzeniowym Przesłaniu mocy wiary i nadziei w pokonywaniu codziennych przeszkód. Uniesieni światłem dziecięcej radości, promieniującej ze Stajenki, jesteśmy gotowi otworzyć serca ku innym. Mocniej pokochać ludzi i piękno świata, po którym na co dzień wędrujemy. Cóż więcej oczekiwać, ponad to, że chcielibyśmy być lepsi, wrażliwsi, bardziej sprawiedliwi i wolni od duchowych rozterek. Sięgnięcia po owoce takiego dobra życzę więc Wszystkim bywającym z nami i odwiedzającym ten blog. Byśmy mogli cieszyć się brzaskiem poranka, a z wieczorną zorzą, żegnać z satysfakcją odchodzący w mroki nocy dzień. By zdrowie pozwoliło poznawać nieznane jeszcze miejsca, ofiarując oczom wspaniałości pejzaży, a sercu – tchnienie piękna i pokój płynący z harmonii natury. Cieszmy się z nowych przyjaciół, ludzkiej życzliwości, i dobra, którym zdołamy się podzielić. A gdy staniemy w blasku słońca, gdzieś na wyniosłym szczycie, spójrzmy w dal Bożego Świata, wspominając wigilijny opłatek i te parę słów, które przy jego łamaniu chcieliśmy sobie nawzajem wyszeptać.
