Tak byśmy chcieli, by te wszystkie życzenia przełamane okruchem wigilijnego opłatka stały się udziałem naszych dni. Serdeczności i ciepłe słowa, niechby nie tylko rozgrzewały serca, ale przydały nam materialnego szczęścia i powodzenia. Zabieramy je ze sobą, gdy po wieczerzy, już na Pasterce, stajemy przed nowo narodzonym Bogiem. Tam, u stóp żłóbka wspomnimy je prośbą spełnienia, dziękując za miniony od ostatniego Bożego Narodzenia rok. A może powinniśmy też prosić o siłę wiary, by móc zrozumieć sens naszych życiowych doświadczeń. Czasem trudnych i bolesnych. A później, z ufnością i z pokojem serca zdać się na Bożą Mądrość, która Tobie i mnie wyznacza ścieżkę wędrówki na każdy dzień. A ta, niech w nadchodzącym Nowym Roku stanie się szeroką aleją, spowitą łagodnością dojrzewającej wiosny, na której prawi i życzliwi ludzie bezinteresownie służyć będą napotkanym wszelkim dobrem, zrodzonym potrzebą spełniania praw spisanych Dekalogiem. Tego serdecznie życzę Klubowiczom, Przyjaciołom i wszystkim Tym, którzy trafią na nasz blog.
