Choć wiele wokół się zmienia, co roku przychodzi taki czas, gdy dni stają się coraz krótsze, a upiorna grudniowa słota niesie przygnębienie i melancholię. Wówczas nieodmiennie zaczynamy myśleć o coraz nam bliższych świątecznych chwilach. Czekamy by mrok nocy został rozproszony światłem Wigilijnej Gwiazdy, a zewsząd dało się usłyszeć melodie i przesłania polskich kolęd. Jednak to tylko zewnętrzna sceneria, która winna się stać się piękną oprawą głębokiego, duchowego przeżywania Świąt Bożego Narodzenia. W naszej narodowej tradycji etos ubogiej Betlejemskiej Stajenki, który odcisnął piętno niemal w każdym aspekcie społecznego ładu, wciąż pozwala trwać w ufności i nadziei. Daje fundamenty zawierzenia w odmianę losu, co sprawia, że nawet bolesna niegodziwość i więzy bezsilnej niemocy zostaną pokonane przez dobro i sprawiedliwość. Stańmy więc przy Żłóbku, składając tam brzemię gorzkich doświadczeń, w zamian sięgając po dary przekazane w szczerych i życzliwych życzeniach zasłyszanych, czy to przy wigilijnym stole, czy też w innych okolicznościach i spójrzmy z mocą wiary w przyszłość. Więc niech się co prędzej spełniają, niosąc szczęście, satysfakcję, optymizm, by każdego dnia z pokojem serca i pełnią sił móc smakować uroki życia i niezmiennie dążyć do odkrywania piękna biblijnego dzieła stworzenia. Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia i wszelkiej pomyślności w Nowym 2025 roku.
