Zewsząd, czy to z przestrzeni medialnej, czy z towarzyskich spotkań docierają do nas wieści o zbliżającym się Bożym Narodzeniu. Można przyjąć, że jak co roku o tej porze, to takie banalne stwierdzenie kalendarzowej oczywistości. Jednak może dziś, gdy za oknem mroźno i biało, a covidowe statystyki i pandemiczne restrykcje nie determinują społecznych zachowań, łatwiej wrócić do przeszłości, wspominając ten miniony przed laty świąteczny czas. Ileż Wigilii i Pasterek przeżyliśmy. Ile wyśpiewaliśmy kolęd, adorując żłóbek. Wspomnienia rodzą refleksje i prowokują do poszukania odpowiedzi na pytanie co pozostało po tym świętowaniu. Błogie słowa życzeń zapewne starły się z szarą codziennością, a postanowienia ciągle krępuje jakaś niepojęta niemoc. Więc niech tym razem radości z Narodzenia Bożej Dzieciny towarzyszy moc spełnienia wszelkiej dobroci, serdeczności i miłości zasłyszanych słowem wigilijnych życzeń. Dajmy im wiarę, obudźmy nadzieję, wyzwalając wolę pokonania słabości i zniechęcenia. Tym, którzy aktywnie podejmują wyzwania do wędrówki, obcowania z pięknem przyrody, poszukiwania historycznych pamiątek i odkrywania nowych miejsc, życzę również niezapomnianych przeżyć i zdrowia, by móc te niezwykłe chwile zastane na górskich szlakach, leśnych czy polnych ścieżkach chłonąć wrażliwością bycia cząstką Bożego Świata. Błogosławionych Świat Narodzenia Pana i wszelkiej pomyślności w Nowym Roku.
