Katolicki Klub Turystyki Aktywnej

Mając nadzieję, że wiosna obdarzy świat swymi urokami i korzystając z możliwości dojazdu, odwiedziliśmy tym razem okolice Polanicy Zdrój. Ta niewielka miejscowość leżąca na pograniczu Gór Bystrzyckich i Stołowych znana jest od ponad stu lat ze swych walorów uzdrowiskowych i turystycznych. Stamtąd możemy wybrać się się na zróżnicowane długością interesujące pętle spacerowe, prowadzące poprzez wzniesienia sięgające niemal 800 m npm i malownicze formacje skalne. Można tak rozplanować czas, aby starczyło go jeszcze na zapoznanie się z urokami samego miasteczka, pośród których najciekawszym jest Park Zdrojowy i towarzyszące mu obiekty. Dojechaliśmy na parking, z którego po niespełna 700 m spaceru było można dotrzeć do Parku i centrum miejscowości.  Spoglądając na mapy turystyczne linkowane : tutaj oraz tutaj, można dostrzec mnogość szlaków turystycznych i znakowanych ścieżek spacerowych bądź rowerowych, prowadzących z parkingu gdzie pozostawał autobus, do ciekawych miejsc w bliższym i dalszym sąsiedztwie. Przy planowaniu dnia, warto było również zapoznać się z propozycjami prezentowanymi na portalu uzdrowiska, a także odwiedzanej przez nas wielokrotnie stronie „Hasające Zające„. Do tych wielu sugestii pozwoliłem sobie dołożyć jeszcze dwie opcje spaceru w formule zamkniętych pętli, prezentowane poniżej :

• 1. Trasa o długości ok. 21 km, czasie przejścia 6,5 godz., sumie podejść 550 m (szczegóły tutaj)
• 2.Trasa o długości ok. 16 km, czasie przejścia 4,5 godz., sumie podejść 330 m (szczegóły tutaj)

Wielość możliwości i przyjazna pogoda pozwoliły poznać urokliwe miejsca tak samej Polanicy Zdrój, jak i otaczających ją wzgórz sudeckiego pasma Gór Stołowych. Dokumentują to autorskie galerie fotografii, do obejrzenia których zapraszam.

Czytaj dalej →

Czas Wielkiego Tygodnia i zbliżających się Świąt Wielkiej Nocy Zmartwychwstania Chrystusa, skłania chrześcijan do głębszej refleksji. Tak historycznej, jak i  duchowej, gdy w tym postępowaniu sięgamy po raz kolejny do fundamentów naszej wiary. Wydaje się, że wizerunek Ukrzyżowanego i dogmat Jego zmartwychwstania przez minione dwa tysiące lat  nie uległ żadnym przeobrażeniom. Przecież nie odbieramy splendoru wielkim dziełom sztuki, muzyki, literatury, dla których męka Pana Jezusa i przesłanie płynące z Golgoty było zaczynem obiektywnego piękna i harmonii.  Generalnie nie poddajemy w wątpliwość  wydarzeń spisanych na kartach Ewangelii, w aspekcie rzymskich kronik okupowanej wówczas Judei i Jerozolimy. Aprobujemy milcząco – bo jakże polemizować z twardymi faktami – wpływ etyki chrześcijańskiej na kodyfikację prawa, ale jakże przez wielu, a w czasach obecnych coraz powszechniej, podnoszone są głosy, by o tym wszystkim zapomnieć. Zmarginalizować, budując jakiś nowy świat, z odmiennym społecznym ładem, odwróconymi zasadami moralności, z odejściem od konstruowanego przez tysiąclecia porządku i odpowiedzialności. Świat owładnięty szaleństwem kulturowego marksizmu, globalizmu, trnashumanizumu, w którym nie znajdzie się już miejsce na Krzyż , mogący krępować nieokiełznaną wolność człowieka. Konstrukt, poskładany z doraźnych przyjemności, sterowany skomercjalizowaną ideologią,  wyzbyty z moralności w oczywistym rozumieniu tego pojęcia. Gdy w kościołach rozdzwonią się rezurekcyjne dzwony, spróbujmy poszukać odpowiedzi na pytanie : czy takiego świata oczekujemy dla naszych dzieci, wnuków ? Stańmy z odpowiedzialnością za swoje czyny przed Chrystusowym Grobem z odwieczną, a dziś jakże wymowną rozterką – Panie, co czynić. Jeżeli nie usłyszymy w ten świąteczny czas klarownej odpowiedzi – poczekajmy. Przygotujmy serce na ten moment, gdy gdzieś na wędrownym szlaku, w skwarze i zmęczeniu ujrzymy przydrożną figurę Ukrzyżowanego i wówczas nasza dusza napełni się jasnością prawdy o człowieczeństwie i Bogu – jego stwórcy. Błogosławionych Świąt .