Czas Wielkiego postu dobiega końca. Za kilka dni Wielkanoc i jak to w ostatnich latach bywało, 23 marca, na tydzień przed Wielkim Piątkiem mocne wyzwanie – Ekstremalna Droga Krzyżowa. Przez trzy ostatnie lata uczestniczyliśmy w EDK grupą zorganizowaną wokół idei Katolickiego Klubu Turystyki Aktywnej. Również w tym roku było podobnie. Co prawda liczyliśmy na liczniejszy udział, ale zrozumiałym jest racjonalność i odpowiedzialność podejmowania decyzji o uczestnictwie, jak i losowe okoliczności je wyłączające. Siedmioro osób na trasie św. Huberta godnie zaznaczyło naszą obecność pośród około setki wyruszających i sądzę, że dobrze to rokuje na przyszłość. Spoglądając na tę frekwencję we właściwych proporcjach spełniło się oczekiwanie wzmocnienia przyjacielskich więzi i powiększenia naszej klubowej zbiorowości o nowe osoby. Trasa, mimo znaczącego dystansu, była łatwiejsza niż przed rokiem, kiedy podążaliśmy ze Świętej Anny. Może łaskawsza pogoda i warunki terenowe sprawiły tak miłą niespodziankę. Niech ta opinia stanie się zachętą do przyszłorocznego uczestnictwa. Wracając do sedna przedsięwzięcia jakim jest EDK, odsyłam zainteresowanych na internetowy portal organizacyjny, gdzie można znaleźć wszystkie niezbędne informacje i materiały skierowane do pragnących wziąć udział w tej niezwykłej wielkopostnej medytacji, wypełniającej czas nocnej wędrówki. W okolicach Częstochowy zarejestrowano w tym roku siedem tras (można więcej dowiedzieć się o tym z audycji Radia Jasna Góra). W tym kilka nowych. Na jedną z nich, w imieniu pomysłodawcy i koordynatora Janusza Wojtyny szczególnie serdecznie zaprosiłem osoby związane z działaniami KKTA. Jej patronem został powołany Św. Hubert, a prowadziła z Kochcic na Jasną Górę. Mimo, że była to osobista decyzja twórcy tej trasy, podyktowana własnymi racjami, dla nas, bywających co roku „na Brzozie”, ciesząc oczy widokiem kwitnących rododendronów i wspominając postać hrabiego Ludwika Karola von Ballestrema, taki patronat staje się oczywisty. Przebieg trasy i szczegóły z nią związane zostały opisane tutaj. Jak widać na szczegółowej mapie, z Kochcic do Herbów prowadziła znanymi nam ścieżkami. Zaś od pogranicza Aleksandrii do Dźbowa, wydawała się się trochę większym wyzwaniem, które rzeczywistość pozytywnie zweryfikowała. Ostatni odcinek po wyjściu z lasów, prowadził już dość wygodnymi drogami i ulicami, z których przez poranną mgłę wypatrywaliśmy kształtów Jasnogórskiej Wieży. A początek wypełniło uczestnictwo we mszy św. w parafialnym kościele p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kochcicach, rozpoczynającej się o godzinie 20-tej. Eucharystia dodała sił, a homilia, którą skierował do nas ks. Jacek, otworzyła serca na przemyślenia nad sensem tego wysiłku i wskazała modlitewny wymiar przeżywania Ofiary Krzyża i Chrystusowego Zmartwychwstania. Usłyszeliśmy, że decyzja o wyruszeniu na szlak Ekstremalnej Drogi Krzyżowej powinna być dla każdego owocem przemyśleń nad pogłębieniem relacji z Bogiem i opierać się na obiektywnej kalkulacją fizycznych możliwości pokonania trudów, które niesie to wyzwanie. Wyruszyliśmy napełnieni mocą Ducha św. Zbiorowość zróżnicowana wiekowo, ale jak można było dostrzec, przywiązana do wspólnych wartości wyznaczonych Dekalogiem i wiarą w Chrystusową obietnicę wiecznego szczęścia. Dla mieszkańców miejscowości leżących na trasie pojawił się jeszcze dodatkowy, przyziemny atut reprezentowania lokalnych środowisk. Więc co dla nas, blachownian było istotne, trasa prowadziła fragmentem po terenie Gminy Blachownia i stanowiło to dodatkowe wyzwanie. Choć bliskość domu w ciemnościach nocnej wędrówki kusiła, dotarliśmy bez przeszkód do Jasnogórskiego Sanktuarium, by tam w kaplicy Matki Bożej podziękować za opiekę i owocne przeżycie tak niezwykłego Nabożeństwa Drogi Krzyżowej, wyrosłego z tradycji pielgrzymowania do Ziemi Świętej.
