Korzystając z zaproszenia, uczestniczyłem w niedzielę – 17 października, we mszy św. zamykającej dwudniowe Częstochowskie Warsztaty Muzyki Liturgicznej. Do udziału w tym przedsięwzięciu przystąpiły również dziewczęta z Parafialnej Scholi Młodzieżowej „Gloria Amen”, prowadzonej przez s. Klarę. Obserwujemy z zainteresowaniem i aplauzem poczynania młodzieży, która swymi pasjami i pracą owocnie promuje naszą wspólnotę. Kilkakrotnie na blogu KKTA pojawiały się informacje o działalności Scholi. Cieszy nas muzykowanie na chwałę Pana, a w niedzielę znów miło było ujrzeć znajome twarze, pośród kilkudziesięciu wykonawców, którzy pod batutą Pawła Bębenka – muzyka, kompozytora i współorganizatora Warsztatów, ubarwili liturgię melodyką modlitwy, zamkniętej w tabulaturach chorału gregoriańskiego oraz bliskim naszym czasom dźwiękach pieśni sakralnych. Wielogłosowy chór mieszany, oraz kameralny zespół instrumentów klasycznych zaprezentował w czasie, oraz po nabożeństwie, owoc dwudniowych zmagań z niuansami muzycznego warsztatu, który w jego liturgicznej gałęzi, prócz doznań estetycznych powinien budować przestrzeń skupienia i modlitwy. Wierni przybyli na uroczystą sumę do kościoła p.w. Św. Maksymiliana Marii Kolbego, mieli okazję zasmakować takiej aury. Skutecznie wzmocnił ją sprzyjający kontemplacji wystrój świątyni i świetna akustyka jaj wnętrza. Mogliśmy się przekonać jak wspaniale ubarwiają liturgię dźwięki skrzypiec, oboju, kontrabasu. Dźwięki zrównoważone i współbrzmiące z wokalnymi frazami chóru, który po „warsztatowym” przygotowaniu nabrał interesującego wyrazu. Myślę, że uczestnikom tego muzycznego doskonalenia talentów i umiejętności, przepracowany z profesjonalistami czas otworzył kolejną furtkę do zagłębienia się w arkana muzyki . W szczególności tej, którą prozaicznie nazywamy kościelną. Sądzę, że to spotkanie wyzwoliło nowy impuls do pracy nad rozwojem i doskonaleniem osobowości. Warsztaty pozwoliły również ich uczestnikom zaistnieć w zbiorowości tworzącej muzykujący kościół, który przychodzi do nas – do Kościoła Powszechnego, by swą wrażliwością obudzić serce do modlitwy. Również tej, zapisanej na pięciolinii symbolami dźwięków.
